Inspiratiebericht voor zondag 22 september, zondag na Pinksteren 20
Iedere zondag vieren we in onze kerk. Dat doen we met een Eucharistieviering of met een Dienst van Schrift en Gebed, behalve op de 4e zondagen van de maand in de zogenaamde groene tijd. Dat is in principe de periode tussen Pinksteren en de 1e Advent. Dan is er geen viering in onze kerk.
Om toch wat inspiratie mee te geven ontvangt u een tekst ter inspiratie. Wij hopen dat u op deze manier iets van de zondag kunt vieren (en wellicht viert u deze zondag online mee met de viering in de kathedraal).
De tekst is deze keer geschreven door emeritus pastoor Piet Coemans.
Een goede en gezegende zondag gewenst en met hartelijke groet,
uw pastores
Evangelie (Marcus 9,30-37) (vertaling BGT)
Jezus en de leerlingen gingen weer verder. Ze reisden door Galilea. Maar Jezus wilde niet dat iemand dat te weten kwam. Want hij was bezig om zijn leerlingen iets uit te leggen. Hij vertelde: ‘De Mensenzoon zal uitgeleverd worden aan mensen die hem zullen doden. Maar drie dagen later zal hij opstaan uit de dood.’ De leerlingen begrepen het niet. Maar ze durfden niet te vragen wat Jezus bedoelde.
Jezus en de leerlingen kwamen in Kafarnaüm. Toen ze thuis waren, vroeg Jezus aan de leerlingen: ‘Wat liepen jullie onderweg te bespreken?’ Maar de leerlingen durfden niets te zeggen. Want ze hadden gesproken over wie van hen de belangrijkste was.
Jezus ging zitten en riep de twaalf leerlingen bij zich. Hij zei: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet zichzelf op de laatste plaats zetten. En hij moet alle anderen dienen.’
Jezus zette een kind midden in de groep. Hij sloeg zijn arm om het kind heen en zei: ‘Als je bij mij hoort, dan moet je juist voor de minst belangrijke mensen aandacht hebben. Zoals voor zo’n kind. Want wat je voor de minst belangrijke mensen doet, dat doe je voor mij. En niet alleen voor mij, maar ook voor God, die mij gestuurd heeft.’
Overweging
Op weg, onder weg, even neerzitten, soms steekt de vermoeid het hoofd op: waartoe al dat heen en weer geloop, waartoe al die zorg? Wij kijken achterom, naar resultaat: wat hebben wij bereikt? We gaan meten, de afstand, de tijd van leven en meten alkijkend om ons heen.
Ja, laten wij even gaan zitten. Welke beelden, feiten, ervaringen komen ons voor ogen, schenken ons vrede/onvrede, vreugde/verdriet, vertrouwen, dankbaarheid…!
Weet je nog, die vakantie met de gasten, mensen met een verstandelijke beperking, in de buurt van de Efteling? Het was zo’n prachtig weer en wij maakten een avondwandeling. ‘Ho’, riep Marc, ‘een ijssalon, zullen we naar binnen gaan…’
‘Helaas, we gaan net sluiten.’ Teleurstelling op ieders gezicht. Maar kom we wandelen verder. Even later keerden we terug. We hoorden muziek. De deuren stonden open, de ijssalon draaide nog op volle toeren… maar niet voor ons, wij waren niet welkom. ‘Moet je weten, mijnheer, met zulke gasten gaan onze klanten weg, ze kunnen er niet mee overweg!’
Weet je nog, die vakantie met de gasten, mensen met een verstandelijke beperking, aan zee? Het was zo’n prachtig weer en wij maakten een avondwandeling. Op de dijk een café! ‘Ho’, riep Marc, ‘ik heb zo’n dorst…’ Hij hield de deur open voor zijn medebewoner die slecht te been was en wij naar binnen. ‘Is er nog wat plaats voor acht mensen?’ ‘Ja zeker, zoek maar een plaatsje en meteen kom ik opnemen. Dat is het: 4 pintjes, 2 koffiekes en 2 limonades’ herhaalde de bediende, en willen jullie weten wat de baas zegt: ‘Dit is een rondje van het huis, geniet ervan!’ Was dat even opkijken, zomaar een rondje van het huis… de pret kon niet op! Er werd gezongen, gelachen en wij zongen mee, zo goed en zo kwaad als het kon… pret voor tien. Slechts een paar mensen konden niet lachen, ze keken meewarend naar ons, de vreugde was aan hen niet besteed.
En Jezus was onderweg, op weg naar Jeruzalem, zijn laatste reis. En thuis gekomen vroeg hij waarover zijn leerlingen gesproken hadden… maar geen van allen durfde het te zeggen…
Hoe groot toch is de menselijke neiging om de beste, de mooiste, de rijkste, de slimste… en zelfs de meest vrome, de beste evangeliekenner te zijn. Wanneer is mijn leven geslaagd, al gaande mijn weg, wat ook mijn status, mijn beroep moge zijn?
Als iemand de eerste wil zijn, zal hij van allen de laatste zijn, van allen een bediende, zelfs van de vader in de hemel. Over ware ‘gods-dienst’ gesproken al gaande het leven.
Gebed van de dag
Mogen wij ons verbonden weten in gebed:
Goede God, uw wijsheid is ondoorgrondelijk,
Gij omringt ons met uw liefde en trouw.
Leer ons in alles de innerlijke rust bewaren,
opdat wij niet twisten over onbelangrijke zaken,
maar ons laten leiden door uw wijsheid
en opkomen voor de kwetsbare.
Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon,
die met U in de eenheid van de heilige Geest
leeft en regeert in de eeuwen der eeuwen.