Iedere zondag vieren we in onze kerk. Dat doen we met een Eucharistieviering of met een Dienst van Schrift en Gebed, behalve op de 4e zondagen van de maand in de zogenaamde groene tijd. Dat is in principe de periode tussen Pinksteren en de 1e Advent. Dan is er geen viering in onze kerk.
Om toch wat inspiratie mee te geven, ontvangt u een overweging. Wij hopen dat u op deze manier iets van de zondag kunt vieren (en wellicht viert u deze zondag online mee met de viering in de kathedraal).
De tekst is deze keer geschreven door pastoor Wim van den Berg.
Een goede en gezegende zondag gewenst en met hartelijke groet,
uw pastores
Evangelie (Johannes 6, 60 – 69)
In die dagen zeiden veel leerlingen die het gehoord hadden: ‘Dit zijn harde woorden, wie kan daarnaar luisteren?’ Jezus wist wel dat zijn leerlingen protesteerden en zei tegen hen: ‘Ergeren jullie je hieraan? Maar als jullie nu de Mensenzoon zouden zien opstijgen naar waar hij eerst was? De Geest maakt levend, het lichaam dient tot niets. Wat ik gezegd heb is geest en leven. Maar sommigen van jullie geloven niet.’ Jezus wist namelijk vanaf het begin wie er niet geloofden en wie hem zou uitleveren. Daarom heb ik jullie gezegd,’ zei hij, ‘dat iemand alleen bij mij kan komen als het hem door de Vader gegeven is.’ Toen trokken veel leerlingen zich terug en gingen niet verder met hem mee. Jezus vroeg nu aan de twaalf: ‘Willen jullie soms ook weggaan?’ Simon Petrus gaf antwoord: ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U spreekt woorden die eeuwig leven geven, en wij geloven en weten dat u de heilige van God bent.’
Overweging
Iemand trouw zijn. Je woord getrouw zijn. “As je mekaar niet meer vertrouwen kan…” (bekend liedje), wat komt er bij jou, bij mij op bij het woord ‘trouw’? Ik denk heel wat!
Wanneer wij om ons heen kijken, luisteren en (aan)voelen, dan is al heel snel duidelijk, dat er nogal wat mankeert aan een gegeven waar ieder van ons graag van uit gaat: dat je van elkaar op aan kunt. Zie ook in dit verband de vele leerlingen, die Jezus de rug toekeren en niet verder met hem meegingen. Misschien hadden zij zich nog niet aan hem gebonden met een verplichting of verzekering dat ze hem in alles zouden volgen, maar tocht: er is een verschil tussen trouw willen zijn, zelf trouw beloven en het echte volgen: trouw ‘doen’, in alles!
Petrus laat Jezus (nog) niet los, al is het minimaal; vertwijfeld zegt hij: “naar wie zouden wij anders gaan?”. Er zijn niet zoveel mensen die “woorden spreken, die eeuwig leven geven”.. en hij spreekt namens anderen die ook bij Jezus blijven, die geloven én weten (!) dat Jezus ‘de heilige van God’ is.
Trouw zijn hangt volgens mij ook samen met het intuïtief aanvoelen, diep vanuit je binnenste, wie of wat waarachtig is, wie je wilt navolgen en voor wie je alles over hebt, zelfs je eigen leven voor wilt geven. Trouw tot in de dood.
Velen onder ons hebben geloofs-twijfel, twijfelen aan iets of iemand aan wie ze zich kunnen vasthouden, zich toevertrouwen. Deze twijfel is vaak ook een vragen naar de mógelijkheid van trouw, namelijk de mogelijkheid dat er Iemand is – met een hoofdletter – die mij vasthoudt, die mij niet laat vallen … Het is tevens het zoeken naar een antwoord op de behoefte aan geborgenheid, behoefte aan een naaste, aan een thuisvoelen bij elkaar, en bij een God die van je houdt, die er is voor jou, in alle omstandigheden…
Het hoort vooral bij jonge mensen dat zij op onderzoek uit zijn naar wat er voor hén toe doet, naar wat er überhaupt toe doet in het leven … zij vragen naar wat het leven de moeite waard maakt. Is het wellicht dát, wat jou een goed gevoel geeft, wanneer je iets voor een ander betekent – het goede gevoel, dat je zomaar krijgt en dus niet zelf kunt maken! Daarin kan ik dan vertrouwen ervaren, en het geeft mij ook zelfvertrouwen. Op zulke momenten kun je de zin van je leven ervaren, “zin” in de betekenis van verbondenheid. Zoals deze (taalkundige) zin verbondenheid weergeeft: “ik hou van jou”. Een zin is altijd iets relationeels, een verband. Trouwen is een verbond zegenen tussen twee mensen, op plechtige en rituele wijze hun relatie bevestigen, tot een zegen laten zijn, tot vruchtbaarheid, creativiteit, tot vruchten van liefde en trouw. Daarin schuilt ook, ja is zelfs levensnoodzakelijk, dat bij alle liefde tussen mensen de Liefde van God haast voelbaar aanwezig is, de ”Dritte im Bunde”…
Twijfel hoort bij het leven, van jou en van mij. Wie nooit twijfelt, leeft niet echt…!Is de vraag van Jezus ook aan mij gesteld: Twijfel ik om nog verder met Jezus mee te gaan. “Wil jij, wil ik soms ook weggaan?”
Ga ik er wel of niet tussen uit? Maar, tot wie zou ik anders gaan? Bij alle twijfels wil ik blijven leren geloven. Twijfelen mag, óók biddenderwijs, zoals eens Gerard Reve dichtend bad:
“Eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij liefde zijt, en eenzaam, en dat,
in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt, zoals ik U.”
lector Herman Ueffing
Gebed om integer te blijven
Lieve God
houd mij vast met jouw zachte hand
zodat ik niet wegloop van mijzelf
wek in mij het verlangen dat me zo lief is:
dat ik trouw mag zijn
aan wat mij dierbaar geworden is..
Dat ik mijn kracht vind in mijn geloof,
dat het goed is te zijn wie ik ben
en dat geen bedrog mij hoeft staande te houden.
Dat ik door Jou gekend en aanvaard ben,
dat neme niemand mij af!
(uit: “In het spoor van de Barmhartige”, blz. 53-54, P. Bruggeman / G. Zuidberg)