Iedere zondag vieren we in onze kerk. Dat doen we met een Eucharistieviering of met een Dienst van Schrift en Gebed, behalve op de 4e zondagen van de maand in de zogenaamde groene tijd. Dat is in principe de periode tussen Pinksteren en de 1e Advent. Dan is er geen viering in onze kerk.
Deze zondag vieren we het feest van de Allerheiligste Drie-eenheid. En dat betekent dat deze ‘1e groene zondag’ toch niet de kleur groen heeft maar wit, maar wel na Pinksteren valt, dus vandaar vandaag geen viering.
Om toch wat inspiratie mee te geven ontvangt u een tekst ter inspiratie. Wij hopen dat u op deze manier iets van de zondag kunt vieren (en wellicht viert u deze zondag online mee met de viering in de kathedraal).
De tekst is deze keer geschreven door assisterend pastoor Leonie van Straaten.
Een goede en gezegende zondag gewenst en met hartelijke groet,
uw pastores
Evangelie (Marcus 4, 35 – 41)
Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei Hij tegen hen: ‘Laten we het meer oversteken.’ Ze lieten de menigte achter en namen Hem mee in de boot waarin Hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan. Maar Hij lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en riepen: ‘Meester, kan het U niet schelen dat we vergaan?’ Toen Hij wakker geworden was, sprak Hij de wind bestraffend toe en zei tegen het water: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het water kwam helemaal tot rust. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo angstig? Geloven jullie nog steeds niet?’ Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is Hij toch, dat zelfs de wind en het water Hem gehoorzamen?’
Overweging
Natuurlijk zijn we bang, als het stormt in ons leven. Als het stormt in de wereld. En dat doet het. Het helpt niet erg om te horen dat het altijd onrustig is in de wereld. Want de dreiging van uit de hand gelopen conflicten is groot, de aantallen slachtoffers die ernstig lijden, de ontelbare nabestaanden die rouwen om hun dierbaren: het zijn er teveel. We kunnen het niet bevatten. Hoe kunnen we dan blijven vertrouwen, midden in de storm?
We zijn in goed gezelschap als ons dat moeilijk valt, want de leerlingen van Jezus konden het ook niet. Zij hadden Jezus meegenomen in hun boot en staken het meer over. Het meer van Galilea ligt ver beneden zeespiegel en is vaker een oord van heftige valwinden. Het kan daar dus flink spoken. En hun bestemming is het land van de Gerasenen, waar meerdere kwade geesten rondspoken. Als we daar nog bijtellen dat het avond is, dus schemerig tot donker, dan hebben we alle ingrediënten voor een angstige ervaring wel bij elkaar. Het zijn als het ware gebundelde krachten, die in dit verhaal verwijzen naar het levenseinde van Jezus. De heftige stormwind geschiedt als een doodskracht. Het is menens.
En Jezus? Die ligt te slapen. Onbegrijpelijk? Of toch niet helemaal? Want Jezus is juist onze voorganger als het om vertrouwen gaat. Hij gelooft in en is diep verbonden met de Eeuwige. De Bron van leven die alle menselijke kracht te boven gaat. Hij is zo diep verbonden dat hij staande blijft in alle omstandigheden: in deze storm, en ook in zijn levenseinde. De slaap tijdens de storm geeft alvast een inkijkje in zijn kracht ten einde toe. Kende hij dan geen angst? Dat staat er niet. Hij was geheel en al mens, is ons overgeleverd. Dus hij zal ook angst gekend hebben. Maar in die angst bleef hij vertrouwen, dat de Eeuwige hem nabij was, zo dichtbij als een liefhebbende vader.
Hoe kunnen wij in alle dreigingen blijven vertrouwen? Wat ons met dit verhaal verteld wordt, is dat we in de angst mogen blijven vertrouwen dat de angst niet het laatste woord heeft. Dat er iemand is, Iemand, die bij ons blijft, die we kunnen roepen als de angst ons in de greep heeft. We staan in de spanningsboog tussen angst en vertrouwen in en dat zal misschien wel ons hele leven zo blijven. Maar dat is niet erg, want als we in die spanningsboog blijven staan, wordt ons verlangen gewekt. Dat is ook in dit verhaal te lezen. We horen immers over het verlangen van de leerlingen om Jezus ten diepste te leren kennen: wie is hij toch? Kennen betekent in de Bijbel ook ‘liefhebben’. Ze verlangen naar de kennis van het hart, naar een zielscontact, waarin zij geliefd zijn en hem liefhebben. Dat zal gebeuren, dwars door deze ervaringen heen. Mag het ons ook overkomen, in de loop van ons leven.
Gebed van de dag
Trouwe God,
wij danken voor uw aanwezigheid
in de nacht en overdag, als het stil is en als het stormt.
Leer ons de innerlijke rust bewaren
om bij U, bij onszelf én bij de ander te blijven.
Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon,
die met U in de eenheid van de heilige Geest
leeft en leven geeft in de eeuwen der eeuwen.
Amen