Iedere zondag vieren we in onze kerk. Dat doen we met een Eucharistieviering of met een Dienst van Schrift en Gebed, behalve op de 4e zondagen van de maand in de zogenaamde groene tijd. Dat is in principe de periode tussen Pinksteren en de 1e Advent. Dan is er geen viering in onze kerk.
Om toch wat inspiratie mee te geven ontvangt u een tekst ter inspiratie. Wij hopen dat u op deze manier iets van de zondag kunt vieren (en wellicht viert u deze zondag online mee met de viering in de kathedraal).
De tekst is deze keer geschreven door pastoor Wim van den Berg.
Een goede en gezegende zondag gewenst en met hartelijke groet,
uw pastores
Evangelielezing (Matteüs 22, 15-22)
In die tijd trokken de Farizeeën zich terug om zich erop te beraden hoe ze hem met een uitspraak in de val konden lokken. Ze stuurden enkele van hun leerlingen samen met een aantal Herodianen naar hem toe, met de vraag: ‘Meester, wij weten dat u oprecht bent en in alle oprechtheid onderricht geeft over de weg van God. We weten dat u zich aan niemand iets gelegen laat liggen, u kijkt immers niemand naar de ogen. Zeg ons daarom wat u vindt: is het toegestaan de keizer belasting te betalen of niet?’ Maar Jezus had hun boze opzet door en zei: ‘Waarom stelt u me op de proef, huichelaars? Laat me de belastingmunt zien.’ Ze reikten hem een denarie aan. Hij vroeg hun: ‘Van wie is dit een afbeelding en van wie is het opschrift?’ Ze antwoordden: ‘Van de keizer.’ Daarop zei hij tegen hen: ‘Geef dan wat van de keizer is aan de keizer, en geef aan God wat God toebehoort.’ Ze waren zeer verbaasd toen ze dit hoorden. Ze lieten hem staan en gingen weg.
Overweging
Vandaag dus die vraag aan Jezus of men aan de Keizer belasting moet betalen of niet. Menigmaal raak je in twijfel. Hoe je ook doet, beiden is fout. Besteed ik bijvoorbeeld meer tijd aan mijn vereniging of aan het vrijwilligerswerk in de kerk, dan zeggen ze thuis dat ik nooit thuis ben en mijn gezin daardoor te kort doe. Neem ik meer tijd voor mijn gezin en minder tijd voor de vereniging of de kerk, hoor ik wederom klagen dat niemand zich meer wil engageren en dat ik mij ook steeds minder laat zien. Dit gevoel, in de val te zitten, is voor velen herkenbaar. Hoe je het ook keert of wendt, je blijft altijd steken. In een dergelijke situatie bevindt Jezus zich ook vandaag. De evangelist Matteüs zegt het onomwonden: zij kwamen om Jezus in de val te lokken. Hoe hij ook antwoord: zijn tegenstanders kunnen hem in ieder geval te pakken nemen. Zegt hij: “het is geoorloofd om de Keizer belasting te betalen”, dan beschuldigen zij hem op het einde dat hij met de gehate bezetter heult en de heidense Keizer erkent die zich als god laat vereren. En dat zou uit religieuze grond voor de Rabbi uit Nazareth het einde betekenen. Antwoordt Jezus met nee, dan kunnen zij hem vanwege staatvijandigheid uitleveren.
Jezus trekt zich schijnbaar zeer gemakkelijk uit deze affaire terug. Hij zegt geen nee noch ja. Zijn antwoord opent een derde weg: voor hem is het niet dit of dat. Het is veelmeer dat ieder krijgt wat hem toekomt. Dat waar de Keizer aanspraak op maakt zal ook aan de Keizer teruggegeven worden. Dat wat aan God behoort zal ook aan God gegeven worden. Of anders uitgedrukt: Waarop God zijn handschrift achtergelaten heeft, waar God zijn stempel opgezet heeft, dat behoort aan God.
De boodschap van Jezus is duidelijk: Beiden kan er zijn: de Keizer en God. Dat is niet het antwoord, dat de Farizeeën verwacht hadden. Zij moeten zich gewonnen geven. Geef aan de Keizer, wat van de Keizer is, en aan God, wat van God is. Het antwoord van Jezus op de vraag van de Farizeeën kan ook ons in onze tijd helpen om als christen goed te balanceren in de verhouding tussen de wereld en God, tussen de Kerk en de Staat. Helaas heeft Jezus ons geen patentrecept achtergelaten, hoe wij hier invulling aan kunnen geven. De beslissing, hoe wij juist handelen, moeten wij zelf nemen.
Daarbij kan het ons niet gaan ofwel de Staat – ofwel de Kerk, ofwel God of de wereld. Dat zou namelijk erop uitlopen dat beiden in een onoplosbare concurrentie tegenover elkaar zouden komen te staan en tenslotte erop uitdraaien dat zij elkaar zouden bestrijden. De opgave ligt er veel meer in, altijd alert te blijven, waar en hoe wij de aanspraken van God en de aanspraken van de wereld vorm kunnen geven.
Onze opgave is het door ons verstand en ons handelen duidelijk te maken, dat de Blijde Boodschap een echte levenshulp voor ons is en dat het Gods wil is dat ons leven slaagt. Want juist als christen zijn wij niet daartoe geroepen om ons uit de wereld terug te trekken, maar om ons zelf in te brengen en de wereld mee gestalte te geven. Of om het anders te zeggen onze stempel achter te laten zoals een munt haar onverwisselbare stempel heeft. Het gereedschap daarvoor vinden we in het evangelie. Het heet broederlijke en zusterlijke omgang, gerechtigheid en liefde tot God, de naasten en onszelf. Als christen de wereld mede vormgeven betekent ook dat we moeten nadenken, hoe ontwikkelingen in onze samenleving met de wil van God te verenigen zijn. En de aanspraken van God daarbij altijd weer duidelijk in te brengen. Dat kan in twijfelgevallen ook betekenen, dat wij een eenduidig positie moeten innemen. Geef de Keizer wat de Keizer toekomt en God wat God toekomt. Zo kan het ons lukken in ons dagelijks leven als mondige en verantwoordelijk bewuste christen de wereld gestalte te geven en zo sporen van God in ons leven zichtbaar te maken.
Gebed van de dag
Enige, wij bezingen uw Naam
en elke dag opnieuw uw luister,
want buiten U is er geen God.
Help ons alle beelden van U los te laten
om U alleen te dienen
als de Levende en Waarachtige.
Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon,
die met U in de eenheid van de heilige Geest
leeft en leven geeft in de eeuwen der eeuwen. Amen.
Inspiratiebericht voor zondag 22 oktober
