Enige gedachten ter overweging op Goede Vrijdag, ‘opgediept’ bij verschillende auteurs, die ons zijn voorgegaan en de weg van kruisiging aan den lijve hebben ondervonden, en zelf een weg ten leven zijn geworden.
Bemoediging en inspiratie op Goede Vrijdag
Naast de mogelijkheid om mee te vieren met de online viering die uitgezonden wordt vanuit de kathedraal van Utrecht op deze dag om 19.30 uur (zie hiervoor de landelijke site: https://oudkatholiek.nl/) willen wij als pastores ook een gedachte en gebed meegeven als bemoediging en verbinding met elkaar nu wij nog steeds op fysieke afstand van elkaar zijn. De tekst is deze keer geschreven en gesproken door lector Herman Ueffing.
U kunt ons ook altijd bellen wanneer u behoefte hebt aan een gesprek.
We zijn hiervoor bereikbaar.
pastoor Wim van den Berg,
06 250 168 39
assisterend pastoor Leonie van Straaten,
06 216 587 54
Met hartelijke groet,
uw pastores
Uit Psalm 22
Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten,
bent u ver van mijn bevrijding,
van de woorden die ik schreeuw?
‘O, mijn God roep ik bij dag, U antwoordt niet,
in de nacht, ik kom niet tot stilte.
Al mijn botten kan ik tellen,
ze kijken toe en staren me aan.
Verdelen mijn kleren onder elkaar,
en over mijn mantel werpen zij het lot.
U hebt mij verhoord.
Jullie die God vrezen, looft Hem,
want Hij veracht en verafschuwt
de nood van de arme niet
en niet verbergt Hij zijn gelaat voor hem,
maar wanneer hij tot Hem roept,
luistert Hij.
Evangelie (Marcus 15, 33 – 39)
Op het middaguur viel er duisternis over het hele land, die drie uur aanhield. Aan het einde daarvan, in het negende uur, riep Jezus met luide stem: ‘Eloï, Eloï, lema sabachtanhi?’, wat in onze taal betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’ Toen de omstanders dat hoorden, zeiden enkelen van hen: ‘Hoor, Hij roept om Elia!’ Iemand ging snel een spons halen, dompelde die in water met azijn, stak de spons op een stok en probeerde Hem te laten drinken, terwijl hij zei: ‘Laten we nu maar eens zien of Elia komt om Hem eraf te halen.’ Nadat Jezus luid geroepen had, blies Hij de laatste adem uit. En het voorhangsel van de tempel scheurde van boven tot onder in tweeën. Toen de centurio, die recht tegenover Hem stond, Hem zo zijn laatste adem zag uitblazen, zei hij: ‘Werkelijk, deze mens was Gods Zoon.’
Overweging
Enige gedachten ter overweging op Goede Vrijdag, ‘opgediept” bij verschillende auteurs, die ons zijn voorgegaan en de weg van kruisiging aan den lijve hebben ondervonden, en zelf een weg ten leven zijn geworden.
Jürgen Moltmann schreef: ‘Toen ik, lezend het Marcusevangelie, Jezus’ doodskreet hoorde: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?”, groeide in mij de overtuiging: dit is iemand die je helemaal begrijpt, die bij je is tijdens je roep om God en die dezelfde verlatenheid heeft gevoeld die nu in jou leeft . Ik verzamelde de moed om opnieuw te leven’. De later bekend geworden theoloog vertelt over het moment waarop hij het christelijk geloof ontdekt. – In de gekruisigde spreekt God zich uit…
De joodse schriftgeleerde en kunstenaar Marcus van Loopik bespreekt psalm 22 en schrijft: “Christenen lezen psalm 22 door de bril van het Nieuwe Testament en herkennen in het openingsvers ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten’ woorden die Jezus (volgens de evangeliën van Mattheus en Marcus) aan het kruis gesproken heeft. Deze christelijke traditie klinkt me niet geheel vreemd in de oren. Jezus was immers een van de talloze joodse martelaren, wier dood een spoor van bloed door de hele geschiedenis van Israël heeft getrokken. De kruisdood van Jezus, waar bovenal de Romeinen verantwoordelijk voor waren, is representatief voor het joodse martelaarschap, dat steeds weer volgde op de wrede repressie van Israël door de volkeren. Onwillekeurig herinnert de meditatie over deze psalm me aan een hartverscheurend verhaal dat Elie Wiesel in een van zijn boeken vertelt. Het verhaal stamt uit de tijd dat hij in de concentratiekampen verbleef. Het gaat over een jongetje dat door de nazi’s werd opgehangen, een gruwelijk gebeuren waarvan Elie Wiesel gedwongen toeschouwer werd:
‘Langer dan een half uur bleef hij hangen tussen leven en dood, stervend onder onze ogen. En wij moesten hem recht in zijn gezicht kijken. Toen ik langs hem ging, leefde hij nog. Zijn tong was nog rood, zijn ogen nog niet gebroken.
Achter mij hoorde ik dezelfde man vragen: “Waar is God toch?” En binnen in mij hoorde ik een stem die antwoordde: “Waar is Hij? Hier – Hij is hier opgehangen – aan deze galg.”’
Voor Elie Wiesel hing God zelf aan de galg. – God kiest de zijde van de verdrukten en ontrechten in de wereld, ook al zwijgt Hij …
Henri Nouwen schrijft over de afwezigheid en aanwezigheid van God: in het gebed is Gods aanwezigheid nooit te scheiden van zijn afwezigheid en Gods afwezigheid niet van zijn aanwezigheid. Toen Jezus die woorden: “God, mijn God, waarom heb Gij mij verlaten?” uitsprak, raakte de volledige verlatenheid aan de volledige aanvaarding. In dat uur van totale leegte werd alles vervuld. In dat uur van duisternis zag men nieuw licht. Waar Gods afwezigheid overduidelijk gestalte kreeg, werd zijn aanwezigheid ten diepste geopenbaard. – Midden in ons verlangen naar de afwezige God, ontdekken we zijn sporen en beseffen we dat ons verlangen om God te beminnen voortkomt uit de liefde waarmee Hij ons heeft aangeraakt…
Simone Weil koos in haar leven voor de lijdende mede-mens, voor de kwetsbaren in de samenleving: ‘voor de verworpenen der aarde’. Met onvoorwaardelijke liefde in ‘woord en daad’ leefde zij en ‘mede-lijdend’ leven, een ascetisch leven, in armoede; alles, wat zij kon weggeven, gaf ze weg, ook haar leven, ‘zij offerde haar leven op’, zoals de Gekruisigde. – Gelukkig zien wij, dat ook in onze tijd vele mensen betrokken zijn bij het lijden en de pijnen van mede-mensen: vrijwillig en beroepsmatig, om te troosten. Zoals die man en vader, die – met gevaar voor eigen leven – drie kinderen uit de zee redde en zelf daarbij verdrinkt. Of zoals verpleegkundigen, artsen zonder grenzen, en de pater, die vermoord werd in de gebombardeerde stad Aleppo of zoals de nog altijd geliefde bisschop Oscar Romero in El Salvador, bisschop van de armen, die tijdens het voltrekken van het heilig Misoffer, achter het altaar werd vermoord. Veelzeggend en inspirerend is een citaat van hem, kort voor zijn gewelddadige dood op 24 maart 1980: ”Ik ben regelmatig met de dood bedreigd. Als christen moet ik u zeggen, dat ik niet geloof in de dood zonder opstanding: als ze mij doden zal ik opstaan in het Salvadoriaanse volk. Ik zeg dit zonder opschepperij, in de grootste eenvoud…: het ‘martelaarschap’ is een gunst van God, waarvan ik geloof dat ik die niet verdien. Maar als God het offer van mijn dood aanvaardt, moge mijn bloed dan het zaad voor de vrijheid zijn en het teken van de spoedige verwezenlijking van de hoop’.
Dagsluiting
Eigenlijk geloof ik niets
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt.
Collecten en Voedselbank
Eigen parochie
Wij nodigen u ook uit om uw gaven voor de collecte ten bate van onze eigen parochie over te maken op rekeningnummer NL88 INGB 0001 4062 94 t.n.v. Oud-Katholieke Parochie van de H. Maria Magdalena, Eindhoven, onder vermelding van ‘collecte eigen kerk’.
Vastenactie
Zoals vermeld in onze Nieuwsbrief zijn de uitgangscollecten in de Veertigdagentijd bestemd voor de Filipijnse priesterstudent Reynan Ochida. U kunt u gaven overmaken op rekeningnummer NL88 INGB 0001 4062 94 t.n.v. Oud-Katholieke Parochie van de H. Maria Magdalena, Eindhoven, onder vermelding van ‘Vastenactie IFI’.
Voedselbank
Omdat onze kerk gesloten is kunt u ook geen producten meenemen voor de voedselbank. Mocht u toch willen doneren dan kunt u dat doen door geld over te maken op NL16ABNA 0490 958 885 t.n.v. Stichting Voedselbank Eindhoven e.o.
Dank voor al uw gaven!
Inspiratiebericht
