Niet helemaal onverwacht, maar wel ernstiger dan gehoopt: zo luisterde ik met veel landgenoten naar de persconferentie van premier Rutte. En in de loop van de week werd de harde werkelijkheid voor onze kerk duidelijk: ook wij gaan op slot. Woorden als ‘bemoediging’ en ‘aanvaarding’ klinken om mij heen. Dat dit de verstandige route is, dat is duidelijk, maar hoe je dit doet, daar is geen recept voor.
En toch willen wij als pastores u via deze weg graag bemoedigen. Juist nu, in deze crisis, mogen we met vreugde toeleven naar Kerstmis. Want we maken ons hart en ons huis klaar voor een boodschap van hoop: God met ons, Immanuël. En die boodschap is er ook als het leven tegenvalt. Of misschien beter: juist als het tegenvalt. Want God omarmt de geschiedenis en omarmt ons, in onze kwetsbaarheid. Kerstmis vieren, hoe klein en eenvoudig het dit haar ook zal zijn, is een teken van hoop stellen: wij geloven in Gods geboorte in onze wereld. En dit geloof dragen we uit, als we staande blijven en omkijken naar elkaar – in onze parochie, onze buurt. We stellen een teken van hoop als we verbinding maken met de ander die ons pad kruist en hem of haar vrede wensen.
Laten we dan maar proberen die verstandige route te vinden en ook deze tweede lockdown te aanvaarden, allereerst in ons eigen hart. Zo zal het licht van Christus geboren worden, in ons en tussen ons in, een geheim om echt te vieren!
Pastoor Wim van den Berg
Assisterend pastoor Leonie van Straaten