Een lange stoet van heiligen…
Dierbaren die zijn overledenen…
En ook: de ontelbare menigte van wie anoniem gestorvenen zijn…
Allerheiligen:
dankbaar kijken we naar wie ons voorgingen
en op weg naar het Koninkrijk hun bijzondere bijdrage leverden:
zichzelf uit handen gegeven, omwille van…
Hun leven witgewassen in het bloed van het Lam.
Een waagstuk, want niemand kiest ervoor om heilig te worden.
Een weg die gebaand werd, authentiek,
tegen de stroom in óf: meegegaan op Gods stroom.
Prachtig om naar te kijken!
Allerzielen:
een lichtje voor iedere ziel tussen hemel en aarde,
dierbaar of onbekend – allemaal mensen van God.
Een zee van licht, een spoor door de duisternis.
Voor ons een waagstuk:
vertrouwen dat ze veilig zijn, aan die overkant.
en geloven dat ze in de Liefde voortleven.
Maar het is ook: in de rauwe rouw troost vinden bij dat vonkje licht.
Troost en bemoediging, voor onze aardse weg.
Zij zijn onze ‘kleine heiligen’,
zij gingen voor ons uit over de drempel,
naar de eeuwigheid.
Prachtig om naar te kijken!
Allerheiligen en Allerzielen,
twee dagen die de herfstmaand kleuren.
Zoals het blad, dat van de boom valt
en de belofte van nieuw leven achterlaat.
Leonie van Straaten